بهینه نگهداری انگور پرورش یافته در هوای آزاد دمای منفی۵/۱ الی صفر درجه سانتی گراد و برای انگور گلخانه ای بین صفر تا ۱ درجه مثبت میباشد و بهینه رطوبت ۹۰ الی ۹۵ درصد است (استاندارد شماره ۲۸۴۷) .نقطه انجماد انگور۳ درجه سانتی گراد زیر صفر است که البته بستگی به مقدار ماده جامد محلول آن دارد. مقدار مناسب ماده جامد محلول هنگام برداشت باید بین ۱۴ تا ۱۷ درصد باشد.
طبق تحقیقات انجام شده در کشور ترکیه بیشتر ارقام انگور مناسب نگهداری طولانی مدت در سردخانه هستند. با این حال رقم کاردینال دارای عمر ماندگاری کمتر و ارقام بیازی و موسکول بیشترین عمر انبارمانی را داشتند(Eris.,1990) در ایران نیز ارقام شصت عروس و فخری قابلیت انبارمانی خوبی دارند. مدت زمان نگهداری در انبار علاوه بر نوع انگور به شرایط نگهداری نیز وابسته است.توصیه شده برای نگهداری به مدت ۳ ماه هر ۱۰ تا ۱۴ روز از دود گوگرد و قارچ کش استفاده شود(Frazior & Wosthoff,1983). استاندارد ملی ایران به شماره ۲۷۴۸ چنین بیان میدارد که طی نگهداری میتوان هر ۱۰ الی ۱۵ روز به مدت ۲۰ دقیقه یک چهارم حجم سالن خالی را با گازگوگرد پر نمود و بعد از آن سریعا گاز را خارج نمود. در روسیه اصولا انگور را در ۱ درجه سانتی گراد و ۸۰ تا ۹۰ درصد رطوبت در جعبههای چوبی تا ۶ ماه هم نگهداری میکنند(Dzheneev and Ivanchenko, 1991). برای حمل و نقل و نگهداری توصیه شده از صندوقهای چوبی کم عمق که بتوان خوشههای انگور را به صورت تک لایه قرار داد استفاده نمود.جهت کنترل پوسیدگی راههای زیادی پیشنهاد شده است که به صورت کلی میتوان استفاده از گاز گوگرد و قارچ کشها را بهترین ترکیب دانست. گاز گوگرد علاوه بر کاهش پوسیدگی در انگور باعث کاهش تنفس آن نیز میگردد که خود تاثیر گذار در بالا رفتن عمر انبارمانی است(Nelson.K.E, 1985). نگهداری انگور تا دو ماه با شرایط استاندارد در سردخانه باعث کاهش جزیی کیفیت در آن میگردد اما بعد ۲ماه روند زوال انگور سریعتر پیش میرود.
طریقه صحیح محاسبه مقدار گوگرد مورد نیاز جهت سوزاندن و ایجاد گاز به شرح زیر میباشد:
مقدار گرم مورد نیازگوگرد جهت سوزاندن= (مقدار درصد مورد نیاز گاز× حجم سالن (سانتیمتر مکعب)÷۳۴۳)+۳۵۷/۰× وزن انگور(کیلو گرم)
مقدار درصد گاز گوگرد در منابع مختلف با درصدهای مختلف بیان شده اما چیزی که مشهود است این است که نباید بیش از ۲۵/۰ درصد تولید گاز داشته باشیم.روشهای مختلف نیز جهت تیمار انگور با گاز گوگرد بیان شده است.مارویس و همکاران مقدار ۲۰۰ پی پی ام هر سه روز یکبار را پیشنهاد داده اند(Marois.J.J et al, 1986).
اسمیلانیک و همکاران نیز مقدار ۲۵۰۰ پی پی ام را بیش از حد نیاز جهت کنترل پوسیدگی دانسته اند(Smilanick.J.L et al, 1990).